Drie leidinggevenden van de Verslavingsreclassering GGZ gingen de uitdaging aan om te ervaren hoe het is om een Alcoholmeter te dragen. De Alcoholmeter is een enkelband die uit het zweet van de drager elk half uur meet of iemand alcohol heeft gedronken. In dit filmpje zie je hoe ze werden aangesloten en wat de verwachtingen waren. En hieronder lees je hoe ze dit avontuur hebben ervaren.

André Slager, teamleider bij Inforsa Utrecht, vond het dragen van de Alcoholmeter best een belasting, zo sliep hij minder goed. Maar het leverde ook bijzondere momenten op: “Vrijdagochtend stond ik in de rechtbank en moest met band en al door de beveiliging, dat levert toch een bijzonder praatje op met de beveiliger, waarvan ik niet had verwacht ooit te zullen hebben. Op het schoolplein ben ik me bewust van de band om mijn enkel en besef me op dat moment dat praatjes hierover ook vervelend op mijn dochter kunnen afstralen. Voor mijn zoon van 18 speelt dat dan weer niet, hij wil met mij (in korte broek) de kroeg in om de band aan een grondig wetenschappelijke onderzoek te onderwerpen.”

Kipfilet
Hij testte niet alleen of er daadwerkelijk alcohol werd gedronken, maar probeerde de metingen ook te saboteren: “Op de avond zelf heb ik mijn best gedaan om mijn alcoholinname te verdoezelen door plakken kipfilet op lichaamstemperatuur te laten komen en deze tussen mijn huid en band in te wurmen. En jawel, het alcohol percentage daalt direct maar ook de temperatuur meting en infrarood-meting geven een ‘hickup’. Het is duidelijk dat er met de band is geknoeid, ik kom er niet mee weg.”

Tandarts
Maarten Pruijs, divisiedirecteur bij Verslavingszorg Noord-Nederland, was vooral verbaasd over hoe weinig het mensen opviel dat hij de band droeg. “Ik moest zelf mijn been op tafel gooien voor wat ‘reuring’. Alleen bij de tandarts heb ik mij vooraf verontschuldigd. Het idee dat de tandarts afgeleid zou worden door het zien van de band voelde voor mij bij voorbaat wat ongemakkelijk.

Maarten is enthousiast over het feit dat de band zo nauwkeurig liet zien hoe veel en ook hoe laat hij had gedronken en wanneer de alcohol weer uit zijn systeem was. “Dit geeft veel inzicht voor het bieden van passende zorg.”

Esther Heinemans, werkbegeleider bij Vincent van Gogh, was zo snel gewend aan de band dat ze er door haar zoontje aan herinnerd moest worden: “Mijn zoon vroeg me na de eerste dag en nacht in de ochtend: “Hoe heb je geslapen met die band?” Ik – op dat moment nog slaapdronken – had niet in de gaten wat hij bedoelde omdat ik was vergeten dat ik de band omhad. Dat was dus een meevaller.”

Pedicure
Toch heeft ook zij een ongemakkelijke moment ervaren: “Ik moest afgelopen woensdag naar de pedicure en wilde meteen even duidelijk maken waarom ik die band droeg. Achteraf bedacht ik me dat wij als reclassering verlangen van cliënten een band te dragen die ook tegen deze momenten zullen aanlopen en niet zo’n ‘excuus’ hebben. Iets waar je een cliënt van te voren wel bewust van moet maken en moet opwegen tegen het voordeel dat iemand bijvoorbeeld geen urinecontroles hoeft te doen.”

“Om dit van dichtbij te zien en te horen hoe het werkt bracht het gesprek bij reclasseringswerkers weer op gang; bij welke cliënten het inzetbaar is en wat de meerwaarde zou zijn. Wat mij belangrijk lijkt is het gesprek tussen reclasseringswerker en cliënt over het gebruik; de momenten, de hoeveelheid, de gedachten, de gevoelens en wellicht ook de veranderwens. Het grote voordeel van de Alcoholmeter is dat je de momenten veel beter inzichtelijk krijgt en daardoor veel gerichter het gesprek kunt voeren.” Missie geslaagd!